Ik zei volmondig ja toen ik door KRO-NCRV werd gevraagd of het mij leuk lijkt mee te doen aan het programma Kloostergasten. Ik heb het klooster altijd al fascinerend gevonden, ook al was ik nog nooit in een klooster geweest en kende ik het alleen vanuit horrorfilms.  

Waarom wilde ik graag meedoen? De afgelopen drie jaar heb ik in een soort rollercoaster gezeten. Ik was druk met het opzetten van een nieuw restaurant Food Forum, heb zes maanden geknald tijdens de Floriade 2022, ik schreef twee kookboeken, en heb een paar uitstapjes gedaan naar andere tv-programma’s. Kortom: druk, druk, druk.  

Dus A: ik wilde het klooster in, lekker rustig. En B: ik ben ook altijd zoekend naar welk geloof er bij mij past. Mijn vader was gelovig. Hij is helaas veel te jong overleden, maar met hem gingen wij vaak naar de kerk. Toen mijn vader overleed, gingen wij niet meer naar de kerk. En bidden voor het eten, wat wij voorheen wel deden, was ook klaar.   

Toch geloof ik dat God bestaat, maar hoe of welke vorm… Geen idee, er is iéts, maar wát? Mijn kinderen zitten op een christelijke basisschool. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik het fijn vind dat mijn kinderen, net als ik, bepaalde normen en waarden meekrijgen vanuit het geloof.  Hierdoor is onze dochter erg gelovig en onze zoon vindt het allemaal wel best.  

Alles bij elkaar had ik genoeg redenen om het klooster in te gaan. Niet zomaar een klooster, maar een stilteklooster - eigenlijk een abdij. ‘Maria Toevlucht’ te Zundert.  

In de tussentijd was ik ook in de running voor de titel Flevolandse Zakenvrouw van het Jaar. En deze wilde ik zo graag winnen! Owww ik werd gek van mezelf, wat een winnaarsdrang heb ik zeg – jeetje mina. Ik weet dat als ik een spelletje speel, ik graag win: ik ben enorm competitief ingesteld.

Nu ik echt kans maakte op de titel Flevolandse Zakenvrouw van het Jaar, maakte dit mij helemaal hyper en onrustig. Je hebt er namelijk geen controle over, het wordt echt bepaald door de jury. Dus daar zat ik dan, in het klooster… Ik leverde braaf mijn telefoon in. Geen tv, geen radio, en niets meegenomen om tussendoor te snacken in stilte. Combineer dat maar eens met mijn hypere winnaarsdrang-gedachtes die overuren maakten!  

Ik ging meerdere keren per dag bidden in de kerk met monniken die prachtig zongen. Hun stem galde door de echo van de kerk, wat is dit mooi en zen… Toen ik de stilte kon accepteren, mocht ik al naar huis. Ik heb er eigenlijk net te kort gezeten om echt tot rust te komen.  

Wat mij wel opviel, is dat wij drie keer per dag aten in stilte. Hierdoor eet je heel erg bewust; tot mijn verbazing heb ik geen moment een hongerig gevoel gehad. En ik dacht: waar maak ik me druk om? Als ik die verkiezing van de Flevolandse zakenvrouw niet win, dan ben ik wel mooi genomineerd geweest.

Nadat ik twee dagen thuis in mijn dagelijkse ritme zat - bellen, appen, mailen, tv aan, radio aan, met de kids bezig zijn en noem maar op - kwam die winnaarsdrang gewoon weer terug. Maar dat geeft niks, want ja ja: ik heb gewonnen! Ik mag mijzelf Flevolandse Zakenvrouw van het Jaar 2023 noemen.

Wat ben ik trots en blij! En het hoort gewoon bij mij: het drukke leven, altijd op zoek naar een nieuwe uitdaging en veel herrie om mij heen. Benieuwd naar mijn aflevering van Kloostergasten? Deze is 2 juli te zien om 22:10 uur bij KRO-NCRV op NPO 2. 😉