Twintig jaar lang woonde Annemiek in het centrum van Amsterdam. Maar toen de geliefde waarvoor ze naar de stad was getrokken stierf, drong het tot haar door dat ze niks meer te zoeken had in de hoofdstad. Toch was het een grote stap om Mokum te verlaten en in een dorp te gaan wonen. Achterblijvers verklaarden haar voor gek, voorspelden dat ze vreselijk veel spijt en heimwee zou krijgen. 

Die spijt en heimwee kwamen niet, ze woont nu al jaren in een oud vissershuisje in een gemoedelijk dorp. Maar nu roept de ruimte en de vrijheid. Annemiek heeft behoefte aan onbekende grond, aan helemaal opnieuw beginnen. Het platteland lonkt. 'Wat bezielt me toch', vraagt ze zich af in De verwondering podcast. 

Weer zijn er mensen die Annemiek waarschuwen en haar bedelven met bezwaren. Dat ze op het platteland zal verpieteren bijvoorbeeld, dat een grote tuin toch echt wel veel werk is en dat ze ouder en kwetsbaarder zal worden.

Toch blijkt haar nieuwsgierigheid groter dan haar angst voor het onbekende. Daarom spreekt ze in De verwondering podcast met degenen die haar zijn voorgegaan. Wat heeft het platteland heb gebracht?

Beluister de podcast hier: