Ingewikkelde wetgeving

In de wet staat dat het bij rundvlees verplicht is om te vermelden waar het dier is geboren, grootgebracht en vervolgens geslacht is. Op het etiket van onbewerkt vlees van varken, kip en ander gevogelte is het sinds 2015 verplicht om te vermelden waar het dier is gehouden en uiteindelijk geslacht. Zodra het vlees bewerkt is, dat kan bijvoorbeeld zijn met kruiden of een marinade, hoef je dit als vleesproducent niet meer aan te geven. Je weet als consument dus niet meer precies waar je vlees vandaan komt.

Hoe is het ontstaan?

De meeste regelgeving op het gebied van het traceren van vlees is ontstaan in 2000. Traceren van met name rundvlees werd in die tijd enorm belangrijk, nadat BSE (gekkekoeienziekte) in heel Europa uitbrak. Op die manier kon makkelijker worden ingeschat of het vlees van een koe uit een gebied met een hoog risico door BSE kwam. In 2015 werd de wetgeving uitgebreid naar andere onbewerkte vlees- en vissoorten. Maar in tegenstelling tot bij rundvlees is het bij andere vleessoorten niet verplicht om de geboorteplaats van het dier te vermelden.

Raadselachtig ‘bewerkt’ vlees

Op veel producten zijn sinds 2015 de herkomst te vinden, maar bij vlees dat bewerkt is, is dat dus nog niet verplicht. De Europese Commissie beraadt zich hier over en ook de Consumentenbond roept op tot strengere regelgeving voor het vermelden van de herkomst. Maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Vaak is het vermelden van de herkomst praktisch niet te doen, als er in gehakt al vlees van meerdere koeien kan zitten uit verschillende landen. Maar soms wil de fabrikant het niet vermelden en er daarom een bereiding van maakt.

Tot er strengere regels zijn kunnen vleesproducenten met enkel een snufje peper en zout nog doen wat ze willen zonder de herkomst te vermelden.