Meer dan veertig jaar geleden kwam Hung Hoang als bootvluchteling uit Vietnam naar Nederland. Hij moest helemaal opnieuw beginnen. Het viel hem zwaar, tot hij de helende schoonheid van de Eempolder ontdekte.

Gevlucht voor de oorlog

Hung Hoang was 23 toen hij in Nederland aankwam. Hij vluchtte met zijn twee broers, zus en oom voor de oorlog in Vietnam met het idee dat hij Amerika zou terechtkomen, maar werd opgepikt door een Nederlands schip. Eenmaal hier belandde hij in Eemnes, waar het veel rustiger was dan in het altijd drukke Ho Chi Minhstad, het vroegere Saigon.

Gered door de polder

In eerste instantie vond Hung het maar niks in dat stille Eemnes. Tot hij op een gegeven moment de schoonheid van de Eempolder ontdekte. De natuur in Eemnes bleek een therapeutische plek voor hem te zijn: ‘Ik heb zware dingen meegemaakt in mijn leven die geestelijk veel invloed op mijn stabiliteit hebben gehad. Maar toen ik naar de polder ging, werd dat minder. De polder heeft mijn leven gered.’

'De polder heeft mijn leven gered'

Medicijn tegen verdriet

Al dertig jaar gaat hij nu elke dag voor dag en dauw met zijn camera op pad om de zonsopkomst te fotograferen. Het is zijn lust en zijn leven geworden. Ook als het buiten vriest. De schoonheid van het landschap is als een medicijn tegen melancholie, gemis en verdriet, aldus Hoang: ‘Fotograferen is voor mij als mediteren. Als het doodstil is in de polder ga ik lopen en dan luister ik naar mijn voetstappen in het gras. Zo kan ik me beter concentreren. Als ik een foto maak, zie ik mijn eigen emotie. En als ik fotografeer, ervaar ik hoe mooi het leven kan zijn. Dat maakt me gelukkig.’

Oefening in geduld

Zijn ochtenden zijn ook een grote oefening in geduld. Hoang: ‘Zo heb ik jaren gewacht op het juiste moment voor een foto van de ondergaande zon boven de huizen bij het sluisje. In mijn hoofd had ik ’m al gemaakt, maar dan waren er te veel wolken, dan was er te veel mist. Toch bleef ik gaan. En na vijf jaar was het moment daar. Dat gebeurde ook bij de foto die ik van de dode boom maakte. Ik moest twee uur op het goede licht wachten. Toen het moment daar was, was het alsof die boom weer tot leven kwam.’

'Het moment tussen yin en yang is wanneer de zon opkomt'

Yin en yang

‘Als de zon opkomt wordt de wereld wakker. Ik zeg altijd, dat is het moment tussen yin en yang. Dat zijn tegenpolen: zwart en wit, lawaai en stilte. Als er te veel stilte is, is het saai, maar als er te veel lawaai is, is het ook niet prettig. Precies daar tussenin is het goed. Dat wil ik met iedereen delen. Zodat anderen ook voelen wat ik voel als ik de zon zie opkomen.’

Bekijk de foto’s van Hung Hoang ook op Facebook.