Als jonge studenten wonen tussen de ouderen is niet de meest voor de hand liggende keuze. Toch wonen Peter (27) en Dakota (21) al jaren samen met een groep zeventig-, tachtig- en zelfs negentigplussers. Ze doen mee aan ‘De Woonstudent’, een project van vrijwilligersorganisatie Humanitas in Deventer waarin studenten samenwonen met ouderen. Ze hoeven er niet veel voor te doen, behalve een goede buur zijn voor hun oudere huisgenoten. 

Voordelen voor iedereen

Dat ‘intergenerationeel wonen’ heeft voordelen voor iedereen: de ouderen komen weer in contact met jongere generaties en voelen zich daardoor beter waardoor ze minder zorg nodig hebben. En dat is fijn in een tijd waarin er steeds vaker een tekort is aan zorgprofessionals. De studenten op hun beurt leren van de oudere generatie én hebben woonruimte.

Peter woont sinds 2020 in het zorgcentrum: ‘Ik leid nog steeds een studentenleven, maar niet zoals de meeste studenten. Mijn ‘huisgenoten’ zijn heel oud, maar daar sta ik niet bij stil. Ik vind het vooral heel leuk om met ze om te gaan. We gaan vaak samen koffiedrinken, voetbal kijken, bingo spelen of een film kijken. En als ik mijn kamer uitkom, maken we een praatje. Dat vinden zij leuk, maar ik ook.’

‘Veel jongeren vinden ouderen saai. Ze kunnen niet met ze praten vanwege het leeftijdsverschil. Maar ik voel die drempel niet. Je kunt net zo goed met ze lachen als met vrienden van mijn eigen leeftijd. Zij leren van mij, bijvoorbeeld hoe je met een mobiele telefoon omgaat, maar ik leer ook van hen omdat ze zoveel levenservaring hebben.’

Leeftijd maakt niets uit

‘Mijn leeftijdsgenoten hebben, ook door sociale media, vaak het gevoel dat ze iets missen als ze een keer ergens niet bij kunnen zijn. Maar ik heb hier juist geleerd dat je niet zoveel nodig hebt om gelukkig te zijn', legt Peter uit. 'Het hoeft niet allemaal groots en meeslepend, als je met elkaar praat en interesse toont in elkaar, geeft dat ook al zoveel zin.’

‘En ik heb geleerd dat het leeftijdsverschil niets uitmaakt. Je kan dezelfde muziek- sport- of filmsmaak hebben als je tachtig bent. Als je oprecht openstaat voor elkaar, dan valt dat verschil vanzelf weg. Ik leer dat hier nu, maar ik wou dat we dat in de hele maatschappij konden leren en dat er meer van dit soort woonvormen zouden zijn.’

Alle lagen van de samenleving

Ook Dakota woont met veel plezier samen met de oudere bewoners. In ruil voor haar kamer helpt ze met koken, gaat ze wandelen met haar oude huisgenoten, doet ze boodschappen met ze en brengt ze koffie rond: ‘Natuurlijk is het fijn dat ik nu gratis een eigen woning heb, maar het is veel meer dan dat’, vertelt ze.

‘Wat ik mooi vind, is dat ik mensen uit alle lagen van de samenleving leer kennen die allemaal een andere geschiedenis hebben. Zo heb ik een hele goeie klik met een meneer uit Rotterdam. Het voelt alsof we vrienden zijn.'

'Ik heb met hem net zoveel lol als met de vrienden van mijn leeftijd. Dat had ik nooit meegemaakt als ik in een studentenhuis met studiegenoten had gewoond.’

Vreugde bij de ouderen

Dakota merkt dat haar aanwezigheid vreugde brengt bij de ouderen: ‘Ze krijgen energie van ons. En we helpen de zorgverleners, dat is ook fijn. Maar het is ook goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling.'

'Je gaat anders nadenken over wat ertoe doet in het leven. Ik merk bij leeftijdsgenoten dat het ze eigenlijk niet zoveel kan schelen wat er om ze heen gebeurt, dat ze vooral op zichzelf gericht zijn. Dat hoort ook wel bij de leeftijd, maar ik geniet toch liever van de dingen die echt zijn.’

Meer rust en aandacht

Dakota heeft ook ontdekt hoe fijn het is om verbinding te maken: ‘en dat het niet draait om de buitenkant, maar om wie je bent. De ouderen die hier wonen hebben meer rust en aandacht voor je en minder oordelen. Ze hebben me ook geleerd om wat meer te vertragen. Dat maakt me niet ouder, maar bewuster van het leven.’

‘En ik heb hier leren omgaan met de dood, want helaas vallen er ook geregeld mensen weg. Dat is heel verdrietig, maar ik heb daardoor wel geleerd heel bewust te genieten, want het leven kan zomaar voorbij zijn.’

Mooiere wereld

Dakota: ‘We zien ouderen vaak als mensen die alleen maar zorg nodig hebben, die klaar zijn met het leven. Maar het zijn allemaal andere karakters en personen met bijzondere verhalen. Ze zijn geen ‘zorgvraag’, het zijn mensen. Ik leer dat nu in dit zorgcentrum. Maar eigenlijk zouden we overal en altijd zo naar elkaar om moeten kijken. Het maakt de wereld zoveel mooier.’