Thomas Cammaert brengt een bezoek aan de Dominicanenkerk en -klooster: een schitterend neogotisch gebouw in het centrum van Zwolle, dat speciaal vanwege de Pride wordt verlicht in regenboogkleuren. 'Dat geeft de veelkleurigheid van elk persoon weer, en dat iedereen er mag zijn', vertelt prior Jan Laan, één van de vier broeders die nog in het klooster woont.

Samen met prior Jan Laan gaat Thomas op ontdekkingstocht door de kerk en het klooster. Het gebouw ademt bezinning en contemplatie, maar er is ook iets 'onheiligs' te vinden in de kerk.

Het ruim 120 jaar oude klooster vergt flink wat onderhoud. Kloosterbeheerder Jeroen den Boer sleutelt regelmatig in zijn kluskelder, waarbij duurzaamheid hoog in het vaandel staat. 'De dominicanen zijn een bedelorde. Hergebruik, soberheid en duurzaamheid; dat past bij dit gebouw.'

Watermuzikant Reinier Sijpkens vaart met zijn bootje door de Amsterdamse grachten om serenades te brengen aan de bewoners en bezoekers van de stad, op zoek naar verbinding. Speciaal voor de Pride speelt hij samen met de beiaardier van de Westertoren, Boudewijn Zwart, het lied 'Laat me' van Ramses Shaffy. 

Voor Reinier staat de Pride voor vrijheid: vrijheid om te zijn wie je bent, het leven te vieren zoals jij dat wilt en om te houden van wie je houdt. De regenboogkleuren van de Westerkerk sprankelen van vreugde, liefde en vrijheid. 

Ook de Domkerk in Utrecht hult zich speciaal voor de Pride in regenboogkleuren. Volgens Willem Roskam, predikant van de Domkerk, zijn de regenboogkleuren een symbool van verdraagzaamheid. Utrecht is nu een vrije en tolerante stad, maar dat is niet altijd zo geweest. Zo'n 200 jaar geleden was er rondom de Domkerk een ontmoetingsplaats voor homoseksuele mannen.

Maar getolereerd werden die ontmoetingen niet, verschillende mannen werden ervoor veroordeeld en gewurgd. Het homomonument voor de Domkerk herinnert ons aan die donkere geschiedenis.

Stef Bos sluit deze aflevering af met een bijzonder verhaal over zijn vader.