Alleen in de Alpen

Martijn Doolaard is een bijzondere persoonlijkheid. Hij begon als grafisch vormgever en fotograaf in een commerciële wereld, maar ruilde dat leven al snel in voor een totaal ander bestaan: twee keer fietste hij in zijn eentje de wereld over. En nu heeft hij een nieuwe droom: hij heeft een ruïne gekocht op een verlaten bergtop in de Italiaanse Alpen. Die ruïne, twee oude berghutten, knapt hij in zijn eentje op en daar maakt elke week een videoverslag van.

Eitje bakken

In zijn video’s praat hij bijna niet. Soms gaat hij bij iemand op bezoek, soms komen er mensen langs om hem te helpen, maar meestal is hij alleen en filmt hij zijn dagelijkse leven. Hij legt elektriciteit aan, begint zijn eigen moestuin, probeert de hutten te isoleren, installeert een provisorische keuken waar je hem eitjes ziet bakken, hakt hout voor zijn kachel en maakt lange wandelingen over ‘zijn’ berg. Het gebeurt allemaal in een superlangzaam tempo. Want ja, hij is alleen en een ruïne opknappen in je eentje doe je niet in een weekje.

Verslavender dan Netflix

Ik heb twee linkerhanden en hou totaal niet van klussen, maar de video’s van Martijn zijn verslavender dan een serie op Netflix. Zodra ik begin te kijken, word ik rustig. Martijn heeft geen haast en iedere stap van zijn klus, hoe klein ook, is even belangrijk. De aandacht waarmee hij bouwt aan zijn nieuwe onderkomen is hypnotiserend; ik wil blijven kijken en soms voelt het bijna of ik naast hem sta.

Helemaal off the grid

En ik ben niet de enige. Meer dan een half miljoen mensen over de hele wereld volgen zijn eigen versie van ‘Ik vertrek’ en kijken wekelijks zijn video’s. Waarom? Natuurlijk wil je weten of het hem lukt die bouwvallen om te toveren tot een paleis, maar er is ook iets anders dat je aandacht vasthoudt: het verlangen om één te worden met de natuur en helemaal off the grid op je eigen stukje grond te leven, ver van de gehaaste en drukke wereld.

Wilskracht en geduld

Zijn video’s laten zien dat je met wilskracht en geduld ver kan komen. Dat je in de natuur nooit echt alleen bent en dat we veel minder nodig hebben om van het leven te genieten dan we denken. Als Martijn met zijn percolator ’s morgens zijn koffie zet in dat kleine, donkere bouwval hoog in de bergen van Piëmont, zou je willen dat je daar was. Opeens lijkt alleen zijn me dan het mooiste wat er is.

Minder gehaast

De video’s van Martijn inspireren me om minder gehaast en met meer aandacht te leven en wat vaker de pauzeknop in te drukken. Ik zie de heide achter mijn huis opeens met nieuwe ogen. Als ik ’s morgens koffiezet, waan ik me in een berghutje en dan smaakt dat kopje veel lekkerder. En als ik de schuur in mijn achtertuin opruim, ontdek ik in oude rommel ineens waardevolle bouwmaterialen.

Het avontuur van Martijn in die adembenemend mooie Italiaanse Alpen is maar voor weinigen weggelegd, maar dat geeft niet, want je eigen achtertuin kan ook als een verlaten bergtop voelen. Het is maar net met welke ogen je kijkt.

Wil je de video’s van Martijn ook volgen? Ga dan naar Youtube.

Beeld: still van Youtube.