16 april 2022

Paaswake (c)

Pastoor Eric Fennis

Basiliek van de H. Nicolaas, Amsterdam



Lezingen:

Genesis 1, 18.26-31a

Exodus 14,15 - 15,1

Ezechiël 36, 16-28

Romeinen 6, 3-11

Lucas 24, 1-12



Het zal u ook niet ontgaan zijn dat het Centraal Planbureau heeft aangegeven er voor het eerst een meerderheid in Nederland is die niet meer gelooft in God. Er is wel behoefte aan zingeving maar dat vinden bij God blijkt allang niet meer vanzelfsprekend.



Zoeken naar God, kan voor ons moderne mensen ook lastig zijn. Want alle moderne communicatiemiddelen die ons dagelijks leven beheersen, maakt ons ook ongeduldig. Alles moet snel en we verwachten onmiddellijk antwoord. God communiceert niet op deze wijze. Maar is dat een reden om Hem dan maar af te schrijven?



Als kind leerde ik dat God te vinden is in de geschiedenis. En dan niet als tijdsaanduiding, maar als iets dat alomvattend is. Want God was er al toen de wereld nog woest en leeg was, God is er nu, en God zal er ook in de toekomst zijn zolang er sprake is van leven op die grote aardbol waar wij op rondstappen. Want daar heeft God zich bijzonder mee bemoeid, met dat leven.



En dat leven begon met het verhaal dat wij zojuist als eerste hoorde. Niet als een wetenschappelijk onderzoek hoe het leven is ontstaan, maar als een soort liefdesgeschiedenis waarom er leven is ontstaan.

En God sprak: Er is licht!. En water werd opzijgeschoven. Land kwam in zicht, gewassen groeiden en dieren kropen rond. En dan is er die mens die de levensadem van God krijgt ingeblazen.



En die mens hoeft niet alleen te blijven, dit levende wezen mag de man en een vrouw in zichzelf ontdekken. Beiden beelden van God en op Hem gelijkend.

En daardoor zelf in staat om te scheppen en de aarde te bewonen en te bewerken. En God zal er over zeggen dat het goed is!



De geschiedenis die God vanaf de eerste mens is aangegaan, is bekend. Abraham die geroepen werd het volk te verzamelen en Mozes die het volk naar het beloofde land zou leiden. Maar het was voor God niet voldoende.

En dus besluit Hij zelf mens te worden. In Jezus werd zichtbaar hoe God het leven van ons mensen bedoeld heeft. Als Gods Zoon werd Hij een mens die naast ons wil staan.

Die zijn leven voor ons wilde geven, maar de dood niet het laatste woord gaf. Die door zijn opstaan uit het graf ons heeft geleerd dat wij dat ook kunnen: opstaan uit een moeilijke levenssituatie, uit verdriet, wanhoop misschien.

Om uiteindelijk definitief op te staan en dicht bij die God van het begin een nieuw leven te mogen leiden.



Dat God woont in de geschiedenis en mij vandaar uit telkens persoonlijk aanspreekt, maakt dat ik als zwerver door de woestijn van mijn eigen leven altijd bij Hem thuis mag komen.

En die geschiedenis komt dus in Jezus heel dichtbij. Hij is Gods woord en daad, Gods handen en voeten. In Jezus laat God zich zien als de mens die zelfs onder de meest moeilijke omstandigheden met je mee gaat.



Toch lijkt Gods avontuur met zijn mensen te eindigen in een graf. Zoals ook wij telkens een beetje sterven als we liefhebben en moeten loslaten.

Maar God laat het daar niet eindigen. Want we lezen uiteindelijk dat op die vroege morgen de steen is weggerold en dat God door Zijn engel zegt: Hij is niet hier. Hij is verrezen.

God markeert de geschiedenis daarmee opnieuw. En nu definitief!

Hij maakt ons daarmee tot kinderen van de hoop die mogen weten dat het na Goede Vrijdag telkens opnieuw Pasen zal worden.



Zoeken naar God: het is en blijft lastig in een wereld die ons in verwarring laat of misschien wel in je persoonlijke leven waarin je soms niet weet waar je het zoeken moet. Maar stappen we in de geschiedenis die God met ons is aangegaan, dan eindigt onze zoektocht bij Jezus die in Gods naam opnieuw zal opstaan en ons uitnodigt in Hem te geloven en hetzelfde te doen.

Want Pasen wordt pas een blijde Boodschap als we ook zelf in het verhaal durven stappen.