Mijn vrouw belde me precies een week geleden. Ze moest huilen en was aangedaan. Want ze had net een telefoontje gekregen met een schokkend bericht. Onze buurman van weleer was ’s ochtends weggegaan om het in het weideland tussen Westbroek en Tienhoven mollenklemmen te gaan zetten en hij is nooit meer levend teruggekomen.
Tegen de middag werd hij gevonden door een boer die onmiddellijk 112 belde. Getroffen door een hartaanval liet onze buurman het leven, op de plek waar hij zo graag was, in het boerenland met zijn jachthond. Dat is een mooie dood zeggen sommigen: gestorven in het harnas. Ik denk daar anders over nu ik het verdriet in de ogen van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen heb gezien. De klap was te groot en niet te bevatten.
Het was onwezenlijk, alsof hij lag te slapen. Zo kan een reus geveld worden, als een boom die neergaat.
Na het ontbijt en de koffie met zijn lieve vrouw van huis gegaan, nog even gebeld met een goede vriend, om aan het einde van de middag in een kist terug te komen. Daar zag ik hem liggen, goede en sterke Aart, geveld door de dood. Het was onwezenlijk, alsof hij lag te slapen. Zo kan een reus geveld worden, als een boom die neergaat.
Hij was een oermens die diep verbonden was met de natuur en ook voor iedereen klaarstond. In de dagen na het sterven luisterde ik naar zijn vrouw Riekie die vertelde over de laatste maanden. Toen leek er wel een zachtheid over Aart gekomen. Alsof hij voelde dat zijn krachten afnamen, alsof hij diep vanbinnen wist dat zijn uur geslagen had. In die zachtheid opende hij zijn hart voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. En hij luisterde weer naar de psalmen van zijn jeugd in Opheusden. “Zo ga ik op naar Gods altaren”, fluisterde hij ontroerd meer dan eens naar zijn vrouw. Hij sprak het daarna vaker uit alsof hij zeggen wilde: ik geloof dat God er voor mij is in het stervensuur, ik geloof dat God me laat opstaan in de dood.
Met dat geloof – Ik ben er voor jou – is hij gestorven en begraven. Die psalm was te horen bij de uitvaart in de kerk van Tienhoven en troostte door de tranen heen. Want Aart leeft verder in ons hart en bij God.
