Jannemarie maakte de watersnoodramp mee: 'Het waren hartverscheurende taferelen'
Dit jaar is het zeventig jaar geleden dat de watersnoodramp plaatsvond. Een zware storm in combinatie met springtij, zorgde ervoor dat in de nacht van 1 februari 1953 in grote delen van Zeeland, Noord-Brabant en Zuid-Holland de dijken doorbraken.
Petrus in het land herdenkt de watersnoodramp in het Zeeuwse Kruiningen. Het dorp werd zwaar getroffen tijdens de ramp; er kwamen 62 mensen om het leven en het hele dorp stond een half jaar lang onder water.
Water op de trap
Jannemarie Blok maakte als 14-jarig meisje de ramp mee. Een angstige ervaring die zij al 70 jaar met zich meedraagt.
“Het stormde hard toen mijn opa zei: ‘Ik vertrouw dit niet’”, herinnert Jannemarie. “En hij had gelijk. Midden in de nacht bonkte hij op de deuren: ‘Kom eruit, want dit gaat niet goed komen’. En inderdaad, het water stond al een meter hoog. Terwijl we met het hele gezin naar de zolder renden, kwam het water ons al achterna op de trap.
Mijn vader wilde op zolder een raam opendoen, maar die woei gelijk uit zijn handen. Op dat moment hoorden we iemand om hulp roepen. Nog steeds denk ik wel eens: wie zou dat geweest zijn?
'Het waren hartverscheurende taferelen'
Zingen op zolder
Later dacht ik: wat hebben we eigenlijk gedaan op die zolder? Hoe voelden we ons? Hebben we veel gepraat? Ik weet nog dat we op een gegeven moment zijn gaan zingen:
’t Scheepken onder Jezus’ hoede,
Met zijn kruisvlag hoog in top,
Neemt, als arke der verlossing,
Allen, die in nood zijn, op.
Maar de tijd begon te dringen. Toen zijn wij uiteindelijk door het water, dat inmiddels al tot mijn schouders kwam, naar het hoogste punt van het dorp gegaan. Daar kwam het hele dorp samen, en al snel merkten we dat er mensen ontbraken. Soms moest iemand dan zeggen: ‘die zijn verdronken’. Dat waren hartverscheurende taferelen.”