Theatermaker Marjon Moed: 'Ik vergelijk God wel eens met mijn moeder'
De langgekoesterde pelgrimstocht van theatermaker Marjon Moed zette haar aan het denken over het belang van christelijke rituelen. Inmiddels is haar godsbeeld flink veranderd.
Marjon Moed ziet het leven als een pelgrimage. Als programma- en theatermaker loopt ze met onderzoekende blik door het leven, waarbij ze droomt van de dag dat alles goed komt. Zo ging ze tijdens de coronacrisis aan de slag als buddy op de corona-ic. Hier hielp ze het medisch personeel met alles waarvoor je geen medische kennis nodig had, zoals eten rondbrengen en bezoek ontvangen. Het team bestond vooral uit corona-werklozen, zoals horecapersoneel, stewardessen en mensen uit de culturele sector. Marjons creatieve kwaliteiten bleken hard nodig in de klinische ziekenhuisomgeving: “vaak wordt kunst gezien alsof het voor de leuk is, terwijl ik denk dat het ons juist op de been houdt.”
'Kunst houdt ons op de been'
Marjon maakte ook letterlijk een pelgrimage. Ze ging vorig jaar te voet naar Santiago de Compostella: een langgekoesterde droom. Tijdens de tocht leerde ze veel over zichzelf en het leven, waarbij ze alles op haar reis steeds als metafoor zag: “iedereen deelde daar zijn eten met elkaar. Maar als je je banaan deelt, betekent het ook dat je een stuk houdt voor jezelf. Dat inzicht heeft me zoveel verlichting gegeven!”
Door het pelgrimspad te bewandelen, stapte Marjon in de voetsporen van een eeuwenoude traditie. Het zette haar aan het denken over het belang van christelijke rituelen en de vraag: “moet ik nog wat met het christelijk geloof?” Voor de EO maakte ze een webserie waarin ze opzoek ging naar een antwoord op deze vraag. Marjon groeide zelf op in een gereformeerd gezin, maar heeft nooit belijdenis gedaan. Ze had te veel vragen en twijfels. Inmiddels is haar godsbeeld flink veranderd: “Ik vergelijk God wel eens met mijn moeder. Ik ben heel dankbaar dat ze me gebaard heeft, maar ze heeft er niks aan als ik haar vier keer per dag bel om haar daarvoor te bedanken.”
De inspiratietekst van Marjon Moed
(Want) een lichaam is één geheel, maar bestaat wel uit verschillende lichaamsdelen.
Als één van de voeten zou zeggen: "Omdat ik geen hand ben, hoor ik niet bij het lichaam," heeft het dan gelijk?
En als een oor zou zeggen: "Omdat ik geen oog ben, hoor ik niet bij het lichaam," heeft het dan gelijk?
Want hoe kan een lichaam horen als het alleen uit ogen zou bestaan?
En hoe kan het ruiken als het alleen uit oren zou bestaan?
Een oog kan niet tegen een hand zeggen: “Ik heb jou niet nodig”.
En het hoofd kan niet tegen de voeten zeggen: “Ik heb jullie niet nodig.”
Nee, juist de delen van het lichaam die het meest kwetsbaar lijken, zijn het meest nodig.
AMEN!
- Vrij naar 1 Korinthe 12 , onderdeel van Marjon Moed zelfgeschreven geloofsbelijdenis
