De dood is aanhoudend aanwezig in ons leven en toch hebben we de neiging om dit te negeren. Janneke zoekt bewust de dood op en begeleidt als nachtwaker cliënten in hun laatste levensfase. Wat is het effect op haar dagelijks leven als de dood er continu een onderdeel van is?
Omarmen van de dood
Al ruim twintig jaar werkt Janneke als vrijwilliger in de palliatieve terminale zorg, zowel in het hospice als bij mensen thuis. Situaties waarin verrassende parallellen en paradoxen laten zien hoe Janneke in het leven staat, en hoe zij tegelijkertijd de dood op het eerste gezicht lijkt te omarmen.
Bijzondere laatste fase
Angst voor de dood wordt voortdurend overtroffen en overstegen door de passie voor het leven. Mensen in hun laatste levensfase kunnen het leven soms moeilijk loslaten. Door een ervaren nachtwaker te filmen tijdens haar nachten en dagelijks leven, krijg je een inkijkje in hoe verbonden het leven en de dood eigenlijk is. Het geeft de kijker een inzicht in deze bijzondere laatste fase.
Een rustig sterfbed
Kan Janneke, door de dood van anderen op de voet te volgen, de controle over haar eigen sterfbed krijgen? ‘Ik denk dat ik het leven wel kan loslaten. Hoe ik wil overlijden? Alleen sterven vind ik vreselijk, maar het moet wel rustig zijn. Ik wil geen muziek, auto’s of mensen horen. Wil alleen met mijn geliefde André zijn. Hij mag zijn hand op die van mij leggen, maar niet zo dat hij niet kan loslaten. Want ik moet ook kunnen gaan om te sterven.
'Ik denk dat ik het leven wel kan loslaten'
Intiem
Janneke ervaart het nachtwaken als iets heel intiems. Janneke: ‘In de nacht wordt alles intenser. Er komt wel eens iets naar boven wat je altijd wegstopt.’ Als de wereld slaapt is Janneke alleen met de cliënten. ‘Het is een merkwaardige ervaring om van zo dichtbij te zien hoe de ander zijn controle verliest en soms intieme verhalen deelt die hij nog kwijt wil.’ Janneke gaat, als de nacht voorbij is, haar eigen leven weer vol tegemoet.
