De Keuringsdienst deed eens groot inkopen op het internet en kwam iets merkwaardigs tegen: diepgevroren kipfilet voor de horeca die maar voor 70 procent uit kip zou bestaan. De resterende 30 procent? Dat is water. Maar wat is precies de toegevoegde waarde van dit toegevoegde water?
Kunstjes met kip
De consument kan er elke kant mee op. Het is dan ook niet voor niets het meest veelzijdige stukje vlees: kip. Maar ook de verkopende partij blijkt er kunstjes mee te kunnen. Het is gewoon te koop: ijskoude kipfilet voor de horeca die tot wel 30% uit water bestaat. Wie het etiket bestudeert ziet 70% kipfilet, die voor de rest uit water met wat toegevoegde E-nummers bestaat.
Maar is deze toevoeging van water gebakken lucht, of heeft deze volgespoten kip naast extra winst nog een ander doel? Wie het de grootverkopers van deze horeca-kip vraagt verzuipt al snel in het geheim achter de waterkip.
Waar zwemt deze waterkip?
De waterkip is namelijk niet bestemd voor de gewone consument in de supermarkt. Het toevoegen van water is niet toegestaan voor rauwe onbewerkte supermarkt-kip.
Maar voor de horeca gelden andere regels. Bij restaurants en cafetaria’s en andere horecagelegenheden, waaronder pizzeria’s, snackbars en hotels gaat de waterkip dan ook als warme broodjes over de toonbank. Bij de ene groothandel bestaat deze kip voor tien procent uit water, bij de ander is het dertig procent. Maar waarom doet de kippengrootverkoper dit?
Sappig verhaal
De kip groothandel beweert dat het toegevoegde water de kwaliteit van het kippenvlees ten goede komt. De kip zou namelijk sappiger blijven tijdens het bereidingsproces. Volgens hen zou de kip extreem droog worden zonder al het toegevoegde water. Maar waarom moet horeca-kip voor 30 procent uit water bestaan om sappig te blijven, terwijl kip van de poelier of supermarkt ook gewoon mals blijft als je hem thuis bakt?
De kip komt uit de mouw
Wie verder vraagt komt erachter dat de kip met horecabestemming wel degelijk volgespoten wordt met water om de optimale winst uit het kippetje te halen. Want naast het water worden ook vaak E-nummers en koolhydraten toegevoegd om de kip zo vol mogelijk te kunnen pompen met water.
Volgens een voedingsleverancier kun je prima zes à zeven procent water aan kip toevoegen om het vlees mals te houden. Maar 30 procent is volgens de leverancier veel te veel. Hierdoor zou de smaak van de kip verloren gaan. Ook krijgt het vlees een sponsachtige textuur. Niet ideaal voor een lekker kippetje, dus.
Daarnaast is de claim van de groothandel over het verschil in leeftijd tussen de horeca- en consumentenkip ook onjuist. Een gangbare vleeskip wordt namelijk ook niet ouder dan 45 dagen.
Keuringsdienst van waarde over waterkip
Diepgevroren kipfilet, speciaal voor de horeca, die maar voor 70 procent uit kip zou bestaan. De rest is water. Waarom en hoe ze het doen wil de Keuringsdienst weten.
Kiplekker
De schijnbaar sappige waterkip blijkt een taai onderwerp. Het is namelijk moeilijk een eenduidige reden aan te wijzen voor de toevoeging van het water aan horeca-kip. Het volpompen van de kipfilet met water drukt namelijk wel degelijk de kosten voor zowel de groothandel als de horecazaak. Toch blijkt dat de waterkip na een snelle vergelijking wel degelijk als sappiger ervaren kan worden.
Waterkip met friet en appelmoes, water-kipsaté en water-kipshoarma: het is onwaarschijnlijk dat je dat op het menu tegenkomt, maar de kans is groot dat je wel eens een waterkippetje hebt gegeten bij je lokale cafetaria.
Meer weten over het eten dat je in je boodschappenmand stopt?
Schrijf in je voor de nieuwsbrief Groener eten & leven. Al duizenden mensen gingen je voor!
