Heb je dit gezien? De Bredase Mohammed en Jamila Yaqini hebben al 44 kinderen opgevoed in hun gezinshuis. Op het eerste gezicht lijkt het een normaal gezin, maar het is veel meer dan dat. Lees hieronder hun hele verhaal.

“Er is een groot tekort aan islamitische pleeggezinnen”, Mohammed en Jamila schoten te hulp

Mohammed (54) en Jamila (46) Yaqini wonen samen met hun drie dochters in Breda. Het echtpaar hebben samen een gezinshuis waarbij ze getraumatiseerde kinderen opvangen. Ze hebben beiden jarenlange ervaring als pedagogisch groepsmedewerker én crisisopvang. "Na meer dan negen jaar ervaring in de pleegzorg hebben we de stap gezet om gezinshuis El Noor te realiseren", vertellen ze op hun site.

Vraag

"Ik werkte bij de crisisopvang van Stichting Juzt. Drie zusjes uit een gezin vroegen of ze bij ons mochten komen wonen. Mijn oudste dochter vond dat eerst wel moeilijk, maar na verloop van tijd ging het gemakkelijker. De meisjes zijn uiteindelijk twee jaar bij ons gebleven totdat ze weer terug konden naar hun moeder", zegt Mohammed bij Omroep Brabant. Hierdoor kwam het idee voor een gezinshuis.

Er is een groot tekort aan islamitische pleeggezinnen

Mohammed bij Omroep Brabant

De start

In 2017 beginnen Mohammed en Jamila het project El Noor (Arabisch voor: 'Verlichting'). "Er was veel vraag om kinderen bij ons te plaatsen. Toen hebben we een oproep gedaan bij de gemeente Breda en woningcorporatie om uit te breiden", vertelt Jamila. "Er is een groot tekort aan islamitische pleeggezinnen", zegt Mohammed bij Omroep Brabant. Ze vangen daarom vaak moslimkinderen op, maar iedereen is bij hen welkom. Bijzonder is dat het echtpaar Yaqiri de eerste islamitische gezinshuisouders zijn van een gezinshuis in Nederland.

Veel pleeggezinnen hebben daar geen ruimte voor, maar wij nu wel

Mohammed bij Omroep Brabant

Met El Noor willen ze het gezinsgevoel centraal stellen. "Als er problemen ontstaan in een gezin waardoor kinderen tijdelijk ergens anders moeten wonen, is het beter als broertjes en zusjes bij elkaar kunnen blijven", zegt Mohammed. "Veel pleeggezinnen hebben daar geen ruimte voor, maar wij nu wel", vertelt de gezinsouder bij Omroep Brabant. Het verschil tussen een pleegouders en gezinshuisouders is dat pleegouders zorgen voor een in-huisgeplaatst kind naast hun baan. Gezinshuisouders hebben professionele ervaring en zijn geschoold om kinderen op te vangen (vaak met trauma’s).

Twijfels

Maar is dit wat ze echt wilden? "Het is onze keuze, maar onze eigen drie kinderen moesten zich er ook fijn bij voelen", vertelt Mohammed bij BN De Stem. Jamila: "Je wil je eigen kinderen ook alle ruimte geven op te groeien. Onze oudste vond het soms lastig, zeker in de pubertijd. We hebben gewacht tot het voor iedereen goed voelde."

Waarom zouden ze ons initiatief steunen als er zoveel mensen wachten op een huis?

Mohammed bij BN De Stem

Iedereen akkoord

Toen iedereen achter het idee stond kwam het huurhuis naast de familie Yaqiri vrij. Het idee voor een gezinshuis werd steeds meer werkelijkheid. "Eerst durfden we niet te bellen. Je weet dat er lange wachtlijsten zijn voor huurwoningen. Waarom zouden ze ons initiatief steunen als er zoveel mensen wachten op een huis?", aldus Mohammed bij BN De Stem.

Heb je dit ook gezien?

Tegen hun verwachting in gaven woningcorporatie Alwel en de gemeente Breda direct hun steun. "Daar waren we heel blij mee", aldus Jamila. Aangezien er in Nederland nog weinig interculturele gezinshuizen zijn, bieden ze alle hulp voor het project van het stel, meldt BN De Stem.

Normaal leven

Mohammed en Jamila proberen een zo gewoon mogelijk gezinsleven te leiden met al hun pleegkinderen. Ieder kind heeft een eigen kamer, sport en hobby. "Het is soms druk, nu is het even spitsuur, straks als alle kinderen op hun kamer zijn is het rustiger", vertelt Jamila aan de telefoon.

Lees ook:

In goed overleg

Bijna alle kinderen die ze opvingen gingen allemaal terug naar huis. Dat komt door het goede contact met thuis. "We werken met een systeem waarbij we proberen zoveel mogelijk de ouders te blijven betrekken tijdens het verblijf", aldus Jamila. "We doen wel heel veel, maar we beschouwen dit niet als werk", aldus Mohammed bij Omroep Brabant. "We zien de pleegkinderen als onze eigen kinderen en vooral: we doen het vanuit ons hart."

Nu zijn we bezig om een derde woning te krijgen

Nog meer kinderen

Mohammed en Jamila stoppen niet. Inmiddels is zijn er al plannen voor nog een uitbreiding. "Nu zijn we bezig om een derde woning te krijgen", vertelt Jamila aan de telefoon. "Alle betrokken instanties vinden het heel bijzonder om in een woonwijk, niet afgelegen, in een speelrijke omgeving een gezinshuis te hebben." Met de uitbreiding willen ze kinderen nog meer zelfstandigheid trainen. "Vooral de ouderen kinderen willen we meer zelfstandigheid trainen om ook op eigen benen te staan."