“Dit is een aankondiging. Als je een moeder nodig hebt, omdat je eigen moeder niet op je same-sex huwelijk wil komen, bel me”, schreef Sara Cunningham, moeder van twee kinderen uit Oklahoma, afgelopen zomer op haar Facebook. “Ik zal er zijn. Als je grootste fan. Ik neem zelfs de bubbels mee.”

Bij de tekst plaatst ze een foto van zichzelf, met een arm in de lucht, een Hawaii-ketting om haar nek en een t-shirt aan met daarop een foto van haar zoon Parker Cunningham en zijn toenmalige partner. De post heeft inmiddels meer dan 12.000 likes, en is meer dan 9.000 keer gedeeld. En de teller tikt nog steeds door.

Worsteling tussen kerk en gezin

Sara raakt overduidelijk een gevoelige snaar, eentje die ze zelf maar al te goed kent. Ze plaatste het bericht vlak nadat ze van een homostel hoorde dat allebei hun ouders niet op hun bruiloft wilden komen. Herkenbaar voor haar, want zelf worstelde ze ook jaren met de geaardheid van haar Parker, die haar in 2011 vertelde dat hij homo is. Voor haar eindigde het alleen anders. Sara keerde zich namelijk tegen haar conservatieve Baptistenkerk, die vindt dat homoseksualiteit een zonde is.

“We probeerden jarenlang om het ‘weg te bidden’”, zegt Sara tegen The Lily. “Het voelde alsof ik moest kiezen tussen mijn zoon en mijn geloof.”

Ze koos haar zoon.

De post kreeg niet alleen veel positieve reacties, mensen maakten ook graag gebruik van haar aanbod. Zo was Sara afgelopen november bij haar eerste bruiloft als ‘surrogaatmoeder van de bruid’. En ze heeft nog drie LHBTQI-bruiloften op de planning staan voor 2019. Ook heeft ze inmiddels bijna een dozijn homokoppels in de echt verbonden in de staten Oklahoma, Mississippi en Texas. Van haar Baptische geloof heeft ze inmiddels zo’n vier jaar geleden afscheid van genomen, maar ze is nog steeds een christen en is predikant bij haar lokale gerechtsgebouw, waardoor ze mensen mag trouwen.

Bijzonder genoeg voor een film

Sara’s Facebookpost bereikte zo veel mensen dat ook een aantal invloedrijke mensen het oppikten. Eén van hen was actrice Jamie Lee Curtis. Je kent haar vast van de film Halloween (en als je een guilty pleasure-liefhebber bent, als de moeder uit Freaky Friday met Lindsay Lohan). Na het zien van de post, bracht Curtis drie dagen in september door met Sara en haar gezin in Oklahoma. Vervolgens kocht ze de filmrechten van het boek ‘How we sleep at night’, een memoire die Sara in 2014 publiceerde in over haar relatie met haar zoon.

“Ik was bewogen door haar verhaal en door de verandering die ze doormaakte”, zegt Curtis daarover tegen The Washington Post. “En de beweging die ze opzette, bleef me ontroeren. Ik hoop dat ik met mijn film recht doe aan haar verhaal en het verhaal van alle mensen van de LHBTQ-gemeenschap en hun marginale positie.”

De beweging die Sara op Facebook startte is slechts één van de manieren om deze community te helpen. In 2017 richtte ze de stichting ‘Free mom hugs’ op, een nonprofit-organisatie die mensen uit de LGBTQ-gemeenschap en hun families ondersteunt in support en hulpmiddelen.

“Sara zegt altijd dat je je moet omringen met mensen die van je houden en blij zijn dat je er bent”, zegt Tabatha Cash (28) die Sara vroeg om haar moeder op haar bruiloft te zijn na het zien van haar Facebookpost. Zij trouwde in november met haar partner Marlee Castillo (25) in Texas. Sara betaalde zelf haar vliegticket om er te komen, Castillo’s moeder betaalde Sara’s hotelkamer.

Sara’s actie betekent heel veel

“Er zijn honderden anderen die net als ik het gevoel hebben dat we geen liefde verdienen vanwege problemen met onze familie”, zegt Tabatha. “Geliefd zijn, en worden welkom geheten door vreemden - die niet eens verplicht zijn om iets om ons te geven - is een hele andere soort vreugde en warmte.”

Rob Panos zag de post van Sara ook. Hij trouwt dit najaar met zijn partner in New York. Toen hij het las, wist hij meteen dat hij haar op zijn bruiloft wilde hebben. “Zowel mijn partner als ik krijgen niet de onvoorwaardelijke liefde van onze ouders waar we op hopen. We kunnen niet wachten tot Sara er is en we haar een knuffel kunnen geven.”

Sara’s verhaal

Sara is nu met recht een voorvechter van homorechten te noemen. Maar toen Sara’s zoon uit de kast kwam in 2011 had ze zich nooit kunnen voorstellen dat ze een paar jaar later zo betrokken zou zijn bij de gay community, laat staan dat ze bruiloften zou aflopen. Haar eigen weg naar acceptatie was pijnlijk, en ging met vallen en opstaan.

Hoewel ze al lange tijd vermoedde dat haar zoon Parker homo was, dacht ze tegelijkertijd dat het misschien een fase was. “Totdat hij 21 werd, toen kwam hij uit de kast. Hij vertelde me dat hij iemand had ontmoet en hoopte dat ik daar geen problemen mee had.”

Maar dat had ze wel. En tegelijkertijd was haar zoon ook nog aan het worstelen met het feit dat hij op mannen viel.

Wat gebeurt er na de dood

Parker: “Als homojongen in het conservatieve Oklahoma was ik niet alleen continu bang om ontdekt te worden, ik worstelde er zelf ook mee. Ons geloof accepteerde het gewoon niet. Mijn moeder en ik hadden allebei het gevoel dat ik in een situatie van leven of dood zat, we maakten ons zorgen over waar mijn ziel na mijn dood heen zou gaan.”

Parker vertelt hoe hij en zijn moeder beiden dachten dat hij misschien door bliksem getroffen zou worden op het moment dat hij zou besluiten om uit de kast te komen. “We hadden geen idee hoe we erover moesten praten”, zegt hij.

Compleet teneergeslagen door het nieuws van haar zoon, raakte Sara in een depressie. “Ik bad, ik vaste, ik brandde wierook en ik beschaamde mijn zoon door zijn tijdschriften te verbranden”, vertelt Sara. Pas toen ze samen met haar man Rex Cunningham over de situatie sprak en reflecteerde op wat het allerbelangrijkste voor hen was, durfde ze zich wat meer open te stellen ten opzichte van de geaardheid van haar zoon.

“Nadat Parker uit de kast kwam, vervreemden we ons van elkaar”, zegt Sara. Het gezin viel uiteen. “We gingen 20 jaar lang naar de kerk, en opeens moesten we dealen met het idee dat onze zoon niet waardig was. In de kerk wisten ze niet wat ze met ons aan moesten.”

Per ongeluk activist

Sara was wanhopig. Ze wilde er met iemand over praten, maar wist niet bij wie ze daarvoor terecht kon. Dus in 2014, toen ze schrok van het hoge percentage zelfmoordpogingen onder LHBTQ-jongeren, besloot ze met haar man en haar zoon naar een gay pride te gaan in Norman, Oklahoma. “En daar werd ik per ongeluk een activist. Het was mijn eerste ontmoeting met de LHBTQ-community en het was prachtig”, zegt Sara. “Ik realiseerde me dat ik jarenlang vervreemd was van de LHBTQ-gemeenschap vanwege mijn eigen onwetendheid en angst.”

Het jaar erop gingen ze opnieuw naar de parade. En dit keer droeg Sara een zelfgemaakte button met daarop: ‘Free Mom Hugs’. “Elke keer dat ik oogcontact met iemand had, bood ik ze een knuffel of een high five aan. Ik ging volledig onder de glitters terug naar huis.”

Volgens Parker is wat zijn moeder doet, het simpelste en krachtigste wat iemand kan doen. “Het gaat er uiteindelijk alleen maar om dat je er bent, en dat je laat zien dat je onvoorwaardelijk van iemand houdt.”

En aan deze prachtige conclusie, hebben wij niets meer toe te voegen.