Wij hadden er nog niet eerder van gehoord, maar in Oostenrijk zijn ze erg trots op de lokale ‘kaffeehauskultur’. Maar achter de populariteit van deze eeuwenoude traditie schuilt meer dan alleen de zalige melange van een goede kop koffie. Het heerlijke zwarte drankje gaat volgens de traditie namelijk gepaard met goede gesprekken, literatuur, elkaar uitdagen én aan het denken zetten.

Om de oude gewoonte nieuw leven in te blazen, besloot initiatiefnemer Eugene Quinn in het café Ministerium in Wenen een maandelijkse bijeenkomst te organiseren waar je tegenover een vreemde wordt neergezet en maarliefst twee uur met diegene mag gaan praten.

Is twee uur niet te lang?

Dat klinkt in eerste instantie misschien als een behoorlijke opgave. Als je op een speeddate wordt gelinkt aan een vreemde waar je totáál geen klik mee hebt, ben je tenslotte maar wat opgelucht dat je na vijf minuten door mag hoppen naar de volgende kandidaat.

Toch pakken deze ‘coffeehouse conversations’ tot nu toe nog vaak bijzonder goed uit. De organisatie laat je ook niet helemaal aan je lot over. Zodra je zit krijg je een menu met daarop vragen om het gesprek op gang te helpen. Zoals: ‘Welke delen uit het leven zie je achteraf als tijdsverspilling?’, en: ‘Wat wil je graag hebben dat niet met geld te koop is?’. En doordat je geen vijf minuten maar twee uur met elkaar praat, ga je voorbij aan de oppervlakkige en beleefde gespreksonderwerpen en wordt het pas echt interessant.

“De insteek is niet romantisch van aard, maar toch zijn er al drie huwelijken uit voortgekomen”, vertelt Quinn aan The Guardian. In 2013 introduceerde hij het evenement om de conversaties en intellectuele discussies weer aan de man te brengen.

Hoe verschillender, hoe beter

Want ook in grote steden zoals Wenen kan je je heel eenzaam voelen. Iedereen zit in zijn eigen bubbel en heeft het druk. Door mensen aan elkaar te koppelen die elkaar anders niet zo snel zouden spreken, probeert Quinn de stad en haar inwoners weer wat meer open en onbevangen te maken.

Meestal koppelt Quinn iemand uit Wenen aan iemand die op bezoek is in de stad of een expat. Het enige waar hij op let bij het maken van de indeling is dat het verschil tussen de gesprekspartners zo groot mogelijk moet zijn. Of het nou om leeftijd, geslacht, politieke voorkeur, of culturele achtergrond gaat.

“De koffiehuizen in Wenen zijn de ideale omgeving voor dit soort bijzondere ontmoetingen,” zegt Quinn. “Ze hebben een ouderwets en een groots en meeslepend karakter, wat ontworpen is voor om gesprekken aan te moedigen en stimuleren. Dat trekt je over de drempel. Al blijven de eerste vijf minuten toch vaak wat ongemakkelijk.”

Je durft meer bij een vreemde

Maar het heeft volgens de initiatiefnemer meer voordelen dan nadelen. “Sommige vragen van de menukaart, lijken misschien veel te direct of zelfs een beetje schandalig. Maar aan een vreemde durf je ze wel te stellen, zeker als je het van een papier voorleest,” aldus Quinn. “Andere mensen doen helemaal niets met de vragen van het menu, of ze praten twee uur lang door over één vraag. Dat is natuurlijk ook prima. Het is geen verplichting, alleen een hulpmiddel om het gesprek meer diepgang te geven.”

De avonden zijn volgens hem dan ook een goede manier om in een compleet andere wereld te duiken. “Gesprekken worden vaak heel persoonlijk en intiem. Want je weet toch dat je elkaar daarna waarschijnlijk nooit meer zult zien,” vertelt hij aan de Britse krant.

“Soms zet het gesprek zich naderhand voort via email. Dan wil één van de deelnemers toch nog antwoord geven op een vraag die werd gesteld,” vertelt Quinn. Dat is volgens hem een mooi bewijs van het vertrouwen dat in twee uur tijd kan worden opgebouwd tussen twee vreemden.

Wij vinden het een mooi initiatief om de conversatie cultuur nieuw leven in te blazen en uit je eigen bubbel te komen! Ben je benieuwd naar het artikel van The Guardian? Lees het dan via de link hieronder.