Wanneer Sharief Niamut (45) pas zeventien jaar oud is, pleegt zijn zus zelfmoord. Hij valt in een diep dal en slaat op de vlucht voor zijn gevoel. Wanneer hij in aanraking komt met meditatie leert hij over de kracht van het stilstaan, en dat werkt helend. Nu organiseert hij mannencirkels om mannen de handvatten te bieden die hij zelf ooit zo hard nodig had. ‘Als je niet stilstaat, kun je ook niets voelen.’
Groot verlies
Sharief maakt op jonge leeftijd de vechtscheiding van zijn ouders mee. Vooral zijn zus lijdt onder die gebeurtenis; op haar negentiende stapt ze uit het leven. Sharief is dan pas zeventien jaar oud. Sharief: ‘Het was vijf december, het vroor buiten. Ze was die nacht niet thuisgekomen, ze had een eind gemaakt aan haar leven. Toen ik haar vond in de buurt van ons huis, stortte mijn hele wereld in elkaar. Een week later stond ik op de begrafenis van mijn eigen zus. Dat is onbeschrijfelijk, die pijn voel ik nog steeds.’
'Een week later stond ik op de begrafenis van mijn eigen zus'
Vluchten en verdoven
Sharief weet niet hoe hij om moet gaan met zijn trauma en verlies. Sharief: ‘Ik merkte dat ik niet goed om kon gaan met mijn emoties en gevoelens. Dus ging ik vluchten en verdoven. Ik heb het verlies lange tijd met me meegedragen. Toen ik eind twintig was, ben ik twee jaar gaan reizen. Dat was voor mij echt een reflectiemoment. Ik vroeg mezelf af: Hoe wil ik verder? Hoe kan ik nou verbinden met mezelf?’
Stilte
Op zijn reis komt Sharief in aanraking met mindfulness, meditatie en boeddhisme. Hier leert hij voor het eerst écht stil te staan. Sharief: ‘In die stilte voelde ik: dit is de weg. Want als je niet stilstaat, kan je ook niet voelen.’ Nu begeleidt Sharief zelf mannen in mannencirkels; een vertrouwde groep waar mannen samen komen om te verbinden met elkaar en met zichzelf, om te verstillen en te leren voelen. Op die manier deelt hij de vaardigheden die hij over de jaren heeft opgedaan met anderen.
Geen ruimte voor emotie
Sharief ziet dat mannen vaak met dezelfde dingen worstelen als hij ooit deed. Sharief: ‘Van generatie op generatie krijg je mee dat jongens geen emotie mogen tonen, niet mogen huilen. We moeten doorgaan, we moeten presteren en de kar trekken. Ik heb dat ook gevoeld. Ondertussen onderdrukte ik al mijn verdriet en pijn. Zo ga je vanuit je hoofd leven, in plaats van uit het hart.’
Wat is mannelijkheid?
Sharief ziet hoe tegenwoordig een beeld heerst in de media over mannelijkheid, die draait om geld, kracht en spullen. Terwijl meer zachtheid volgens hem juist zo hard nodig is. Sharief: ‘Ik denk dat veel jonge mannen worstelen met hun mannelijkheid. Want wat is mannelijkheid? Wie wil je zijn als man? Ik zou tegen jonge mannen willen zeggen: Ik zie jou. Je hoeft niet altijd sterk en stoer te zijn. Vragen om hulp of weten dat je het niet altijd alleen hoeft te doen, dat is pas mannelijk.’
