Tamar Valkenier (39) verlaat zo’n tien jaar geleden huis en haard op haar zelf geknutselde fiets. Sindsdien reist ze als nomade de wereld rond. In Boeddha in de Polder ontmoet ze presentator Joris Linssen, die een paar dagen met haar én kameel Einstein meereist.
Straatarm en toch rijk
Wanneer Tamar tien jaar geleden op de fiets aan haar tocht begint, dacht ze dat ze maar één jaar zou rondreizen. Dat blijk uiteindelijk toch wat langer te duren. Nu slaapt ze in een tentje en trekt ze samen met kameel Einstein de hele wereld over.
Tamar: 'Ik heb huis en haard verlaten en ik ben op mijn zelf geknutselde fiets vertrokken. Ik ben destijds met slechts 1.800 euro vertrokken, en daar heb ik een heel jaar van geleefd. Terwijl ik dat vroeger in één maand uitgaf! Ik leef officieel misschien ver onder de armoedegrens, maar ik voel me zó rijk. Ik ben zwerver, ik ben dakloos, ik ben werkloos, en ik ben er trots op. Ik heb een heerlijk leven.’
'Ik ben zwerver, dak- en werkloos, en ben daar trots op. Ik heb een heerlijk leven'
De burn-out als norm
Voorheen leidde Tamar een leven waar veel mensen naar streven: hard werken en veel geld verdienen. Ze is blij, maar kampt wel met veel stress, angst, en heeft af en toe zelfs een burn-out.
Tamar: ‘Ik lach er nu een beetje om, omdat ik die dingen vroeger normaal vond. Ik dacht dat dat erbij hoorde.’ Toch zijn haar burn-out klachten niet bepaald lachwekkend. De stress liep zo hoog op dat haar lichaam het begaf. Tamar: ‘Op een gegeven moment belandde ik in een rolstoel. Ik heb maanden niet kunnen lopen omdat ik zoveel last had van mijn benen.’
Reizen is helen
Haar reis werkt helend en langzaamaan begint Tamar zichzelf terug te vinden. Tamar: ‘Ik was als kind altijd heel angstig, had veel nachtmerries en last van claustrofobie. Toen ik vertrok was dat meteen opgelost. Ik heb nooit meer een paniekaanval gehad. Ik heb veel tijd in de wildernis doorgebracht. Soms maanden zonder een ander mens te zien. Toen kon ik weer mijn eigen stem horen. Ik kon weer horen wie ik eigenlijk was en wat ik eigenlijk wilde.’
Meer kwaliteit, minder kwantiteit
Soms denkt de globetrotter na over een eigen plekje, ergens waar ze naar thuis kan komen. Maar haar idee van wat een thuis is, is niet meer zo duidelijk. Ze voelt zich eigenlijk overal thuis. Ook vriendschappen en liefdesrelaties ziet ze nu anders.
Tamar: ‘Ik heb een partner, hij woont in Australië dus ik heb hem al een tijdje niet gezien. Ik heb losgelaten wat een relatie moet zijn, hoe vaak je elkaar moet zien, wat je samen moet doen, hoe vaak je moet bellen. Het maakt allemaal niet uit. We zien elkaar weinig maar als we elkaar zien is dat heel mooi en intens. Ik zie mensen minder in kwantiteit maar veel meer in kwaliteit.’
'Ik heb losgelaten hoe een relatie zou moeten zijn en hoe vaak je elkaar moet zien'
Tevreden terugkijken
Tamar blikt dankbaar terug: ‘Ik ben verliefd op de wereld en ik ben blij dat ik mag leven. Ik ben op een punt waarvan ik denk: het is oké als ik nu zou sterven. Ik ben niet klaar, ik wil heel graag door. Maar ik ben heel tevreden. Het is heerlijk om zo te kunnen terugkijken, zonder spijt, zonder dat je dingen niet gedaan hebt die je wel had willen doen.’ Ze streeft dan ook geen doel meer na in het leven. Tamar: ‘Ik heb dat losgelaten, ik geniet van het mysterie, dat je niet weet wat er komt.’
Stream Boeddha in de Polder op NPO Start.
