Zentijd-docent Roos Kocken dacht altijd dat pesten iets was dat alleen kinderen overkwam, tot ze het zelf meemaakte op de werkvloer. Toen de werkdruk toenam en de sfeer steeds negatiever werd, belandde ze uiteindelijk in een burn-out. Yoga bood haar in deze moeilijke periode de steun die ze nodig had en gaf haar een belangrijk inzicht: ‘Ik ben precies goed zoals ik ben. En dat geldt voor iedereen.’
Wie niet waagt, wie niet weet
Toen Roos vijftien was, lieten haar ouders haar voor het eerst kennismaken met yoga. ‘Ik vond yoga altijd maar niks, totdat mijn moeder zei: “Je hebt het nooit geprobeerd, dus dan mag je het ook niet stom vinden.” Zo hebben mijn ouders me eigenlijk een beetje ‘geforceerd’ om yoga te proberen.’
‘Mijn ouders hebben me eigenlijk “geforceerd” om yoga te doen’
Nu is Roos haar ouders meer dan dankbaar. ‘Ik bleek het zó leuk te vinden dat ik uiteindelijk zelfs een yogaopleiding ben gaan volgen. Inmiddels ben ik de derde generatie yogadocent in mijn familie, en dat voelt heel bijzonder.’
De druppel
Ondanks haar liefde voor yoga bleef Roos jarenlang op kantoor werken. Maar langzaam voelde ze de sfeer veranderen: ‘Ik ontdekte dat ik werd gepest op de werkvloer. Het voelde vreemd, je denkt dat pesten iets is dat alleen kinderen overkomt, maar ik was een volwassen vrouw. Collega’s roddelden over me en stuurden elkaar negatieve appjes over mij terwijl ik erbij stond. Dat was heel pijnlijk.’
‘Je denkt dat pesten iets is wat alleen kinderen overkomt’
Een te hoge werkdruk en een onprettige werksfeer vormden uiteindelijk de druppel: ‘Op een gegeven moment was het genoeg. Ik was overwerkt, voelde geen steun van mijn collega’s en belandde in een burn-out. Het klinkt dramatisch, maar op dat moment kon ik eigenlijk alleen nog maar huilen en slapen.’
Liefde en rust voor het lijf
‘De kennis van yoga gaf me precies de steun die ik nodig had in deze periode. Ik nam de tijd om te herstellen en deed oefeningen die me hielpen om op een zachte, liefdevolle manier met mijn lichaam om te gaan. Toen ik langzaam begon op te bouwen, wist ik dat het tijd was voor verandering. Ik besloot het roer definitief om te gooien en werd fulltime yogadocent. Achteraf gezien was de burn-out precies de wake-up call die ik nodig had.’
ADHD en yoga: een alternatief medicijn
Ook in haar jongere jaren speelde yoga een grotere rol dan Roos destijds besefte. ‘Als kind kreeg ik nooit de stempel ADHD. Ik was gewoon wie ik was, en dat was oké. Pas op mijn 36ste werd ik gediagnosticeerd, en daar ben ik enorm blij mee. Nu begrijp ik beter hoe mijn hoofd werkt en heb ik er compassie voor, in plaats van te denken dat ik dom, lui of chaotisch ben. Als iemand mij zou vragen: ‘Zou je liever geen ADHD hebben?’ dan is mijn antwoord nee!’
‘Ik begrijp nu eindelijk hoe mijn hoofd werkt en ik heb er compassie voor’
Zonder dat ze het wist, bleek yoga het natuurlijke medicijn voor haar ADHD-symptomen. ‘Als ik terugkijk zie ik hoe yoga mij altijd heeft geholpen om meer focus en structuur in de chaos in mijn hoofd te brengen. Uiteindelijk heb ik zelfs mijn bachelor of science gehaald, iets wat mensen vaak verbaast als ik vertel dat ik ADHD heb.’
Eind goed, al goed
‘Ik heb best wat stevige uitdagingen op mijn pad gehad: van een eetstoornis, en een traumatisch auto-ongeluk tot een burn-out en ADHD. Maar dankzij yoga heb ik geleerd om dit allemaal te accepteren. Het mooiste inzicht dat ik heb gekregen? Ik ben precies goed zoals ik ben. En dat geldt voor iedereen.’
Wil je ook vertellen wat yoga of meditatie heeft betekend in jouw leven? Stuur een mail naar zentijd@kro-ncrv.nl.
