'Hé homo'. Deze woorden krijgt Peter regelmatig naar zijn hoofd geslingerd in de eerste jaren dat hij in de Amsterdamse Diamantbuurt woonde. Dagelijks wordt hij uitgescholden en getreiterd door jongeren in de buurt. 

'Het was zo vermoeiend', vertelt Peter. 'En het ging wel drie jaar door. Als ik op straat liep en in elke winkel waar ik kwam werd ik constant uitgescholden.' 

Naar het huis van de vijand

Hoewel Peter zich voornam zich niets van het pesten aan te trekken, was hij er op een bepaald moment helemaal klaar mee: 'Waar is het huis van de vijand?, dacht ik. Toen ben ik naar de moskee gegaan tijdens het grote Suikerfeest om mijn pesters te confronteren. Die jongens werden natuurlijk heel zenuwachtig, want nu kwam ik in hun gebied.

Toen hun vaders vroegen wat ik in de moskee kwam doen, heb ik ze uitgelegd dat ik al jaren werd gepest door hun zonen. De vaders kwamen meteen in actie en binnen vijf minuten was het opgelost.' 

Zoeken naar verbinding

Peter hield zich dapper staande en besloot de verbinding te zoeken in plaats van zich af te keren. 'Als je een probleem hebt, zoek dan contact met elkaar', legt Peter uit. 

'Toen ik dat deed, veranderde de situatie compleet. De jongeren in de buurt accepteerden me en gaven na vele jaren zelfs toe dat ze het erg vonden dat ze me hebben gepest.' 

De ‘buurtgoeroe’

Inmiddels is Peter een actieve en geliefde buurtbewoner. Iedereen kent hem en hij organiseert allerlei activiteiten, van buurtbarbecues tot het maken van geveltuintjes. Sommige buurtgenoten noemen hem liefkozend de 'buurtgoeroe', omdat hij onvermoeibaar mensen met elkaar verbindt. 

'Ik geloof in verbinding en ontmoeting, je moet elkaar kennen om elkaar te begrijpen. Je hoeft het dan niet met elkaar eens te zijn, maar je moet wel respect hebben voor elkaar.' 

Bekeerd tot de islam

Peter heeft altijd gevonden dat je de islam niet moet afwijzen maar je er juist in moeten verdiepen. Vier jaar geleden bekeerde hij zich zelfs tot de godsdienst. 

'Ik ben katholiek opgevoed maar in de Rooms-Katholieke kerk miste ik verbinding. Die verbinding en saamhorigheid voel ik wel in de moskee. Ik merk wel dat sommige jongens onwennig zijn als ze naast me bidden. Maar ze respecteren en accepteren me uiteindelijk wel.'

'In mijn huis staat het hele jaar rond een kerststalletje in de vensterbank en ik heb een imposant Mariabeeld. Ik doe mee aan de ramadan maar ook aan het katholieke vasten. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar Peter vindt dat niet: 'Het kan wat mij betreft heel goed naast elkaar bestaan.'