Het programma Hij, zij, hen is vanaf 18 oktober wekelijks te zien op NPO 3. Elke week gaan we dieper in op het verhaal van een van de deelnemers. Deze week spreken we San-Loiza. 

Tegengeluid in de kerk 

Zelf is San-Loiza opgegroeid in een reformatorisch gezin, wat haar transitie allesbehalve makkelijk heeft gemaakt. ‘Ik hoop dat andere refo’s mijn verhaal zien en er wat aan hebben.’ In het programma zien we dat één van San-Loiza’s zussen het contact met haar volledig verbreekt vanwege het geloof. Helaas is er aan die situatie in de tussentijd niets veranderd.

Wél krijgt San-Loiza met de dag meer support van haar ouders en andere zusjes. 'Mijn moeder is refo in hart en nieren. Zij zet nu binnen haar kerkgemeenschap een tegengeluid op over hoe mensen naar trans-zijn kijken. Ze probeert aan anderen door te geven dat vanuit liefde handelen beter werkt dan mensen te veroordelen.

Eerst dacht ik dat mijn ouders me nooit meer zouden willen zien, dus dan is dit heel onwerkelijk. Op het gebied van geloof zullen ze het nóóit met me eens zijn, maar ze accepteren me nu wel.’ Ook heeft San-Loiza een heel leuke vriend, met wie ze al samen was voordat ze haar transitie in ging. In haar hele proces heeft ze veel aan hem gehad.

Het VU maakt geen haast

Op dit moment staat San-Loiza nog op de lange wachtlijst voor een operatie bij het VU Medisch Centrum. En wordt ze elke dag een beetje bedroefder van het wachten. Iets dat voor San-Loiza vaak helpt om zich beter te voelen, is paardrijden. 'Dat is wat ik het liefst doe. Maar het is ook weer niet helemaal fijn, want in zo’n strakke broek ben ik toch bang dat iemand iets ziet. En dan ben ik er toch weer mee bezig. Met muziek maken is dat ook zo. Ik kan daar heel veel rust in vinden, maar aan de andere kant word ik wel constant geconfronteerd met mijn eigen stem.'

Bij de genderpoli* van het ziekenhuis gaat het voor San-Loiza niet van een leien dakje. 'Een paar weken geleden was ik weer in het VU Medisch Centrum, en toen bleek dat mijn arts in de zomer was vergeten om me op de wachtlijst van de vaginaplastiek te zetten.** Dus nu moet ik daar weer een paar maanden langer op wachten. Ik merk dat dit heel erg met mijn geluksgevoel speelt. Ik had zo gehoopt dat ik volgende zomer normaal kon zwemmen, maar dat zit er gewoon wéér niet in', vertelt San-Loiza.

Maar óók San-Loiza gaat uiteindelijk deze operatie krijgen, die voor haar zo belangrijk is. Ze is onderweg om de vrouw te worden die ze zich voelt. Als jij je ook wil aanmelden bij een genderpoli, heeft San-Loiza een tip voor je: 'Zelf heb ik het aanmelden bij het VU heel lang uitgesteld, omdat ik bang was dat mijn ouders het te weten zouden komen door een brief die ik van het VU zou ontvangen. Geef een ander adres op als jij daar ook bang voor bent, van een vriend of vriendin bijvoorbeeld.' En last but not least: 'Je hoeft niet te wachten met je aanmelden totdat je het helemaal zeker weet. Begin zo snel mogelijk, want het VU maakt echt geen haast.'

*De genderpoli heet officieel het Kennis- en Zorgcentrum voor Genderdysforie (KZcG) en begeleidt en behandelt mensen die voelen dat hun geboortegeslacht niet past bij hoe ze zich voelen/willen uiten. 

**Vulva- of vaginaplastiek is een geslachtsaanpassende operatie voor een trans vrouw.