Eén en dezelfde plant

Alle thee wordt van dezelfde theeplant gemaakt. Of het nou zwarte thee, groene thee of witte thee is, de bladeren van de Camellia sinensis vormen de basis van alle thee. 

Theemaker Dionne Oomen legt het in de Keuringsdienst van waarde-uitzending uit: ‘Van één plant kunnen we meer dan 500 verschillende smaken thee maken. Zowel groene, witte als zwarte thee.’

Verschillende behandelmethoden zorgen voor andere thee

Het verschil tussen de soorten zit in de manier waarop de bladeren behandeld worden, welke bladeren van de plant ze gebruiken, en het moment van plukken.

Voor groene en zwarte thee worden dezelfde bladeren van de plant gebruikt. Zwarte thee ondergaat echter meer behandelingen dan groene thee voordat het als losse thee verkocht wordt of in een theezakje belandt.

Voor witte thee gebruiken theemakers alleen de jonge knoppen (en eventueel bladeren) van de Camellia sinensis.

Zwarte thee wordt geoxideerd

Zwarte thee wordt gemaakt van volledig volgroeide theebladeren. Na het oogsten verwelken de theeplukkers de theebladeren om het vochtgehalte te verminderen. De bladeren verliezen tijdens dit proces zo’n 50 procent van het oorspronkelijke vocht. 

Vervolgens worden de bladeren gerold, wat ervoor zorgt dat de celstructuren breken en oxidatie in gang wordt gezet. Oxidatie is een natuurlijk proces dat ontstaat wanneer de theebladeren in contact komen met zuurstof.  

Door de oxidatie verandert de chemische samenstelling, het aroma, de smaak en het uiterlijk van de thee. Zwarte thee heeft een oxidatiegraad van 100 procent en is dus volledig geoxideerd. De laatste stap is het drogen en sorteren van de thee. 

Groene thee mag juist niet oxideren

Groene thee wordt in tegenstelling tot zwarte thee niet geoxideerd, en behoudt hierdoor zijn oorspronkelijke groene kleur.

Zodra de theebladeren voor groene thee geplukt zijn, worden ze verhit tot 100 graden Celsius om het oxidatieproces stop te zetten. In China doen ze dit boven vuur, in Japan worden de theebladeren gestoomd.

Na het verhitten worden de bladeren gerold en gedroogd. Door het gebrek aan oxidatie heeft groene thee een mildere en meer grasachtige smaak dan zwarte thee. 

Witte thee is de meest exclusieve theesoort 

Witte thee ondergaat de minste verwerkingsprocessen. Toch is het de duurste soort van de drie. Dit komt omdat witte thee enkel van de jonge knoppen - en soms de jongste bladeren - van de theeplant gemaakt wordt. En het liefst enkel de knoppen uit de lente. Het is daarom een vrij exclusieve theesoort. 

Deze knoppen worden vroeg in het seizoen geoogst en meestal in de zon of op lage temperatuur gedroogd, zonder verdere bewerking. Dit resulteert in een zeer lichte, delicate thee met een subtiele smaak.

Dezelfde plant met verschillende smaken

Hoewel zwarte, groene en witte thee allemaal afkomstig zijn van dezelfde plant, zorgt de manier waarop de bladeren geoogst en verwerkt worden voor significante verschillen in het productieproces en de smaak.