Aan keuze heeft de theeleut nooit gebrek gehad. Zelfs niet als het op theetinten aankomt. Zwarte thee, groene thee of witte thee: de keuze is reuze in het theeschap. Maar wat is precies het verschil tussen deze drie tinten thee?
Eén en dezelfde plant
Alle thee wordt van dezelfde theeplant gemaakt. Of het nou zwarte thee, groene thee of witte thee is, de bladeren van de Camellia sinensis vormen de basis van alle thee.
Theemaker Dionne Oomen legt het in de Keuringsdienst van waarde-uitzending uit: ‘Van één plant kunnen we meer dan 500 verschillende smaken thee maken. Zowel groene, witte als zwarte thee.’
Verschillende behandelmethoden zorgen voor andere thee
Het verschil tussen de soorten zit in de manier waarop de bladeren behandeld worden, welke bladeren van de plant ze gebruiken, en het moment van plukken.
Voor groene en zwarte thee worden dezelfde bladeren van de plant gebruikt. Zwarte thee ondergaat echter meer behandelingen dan groene thee voordat het als losse thee verkocht wordt of in een theezakje belandt.
Voor witte thee gebruiken theemakers alleen de jonge knoppen (en eventueel bladeren) van de Camellia sinensis.
Zwarte thee wordt geoxideerd
Zwarte thee wordt gemaakt van volledig volgroeide theebladeren. Na het oogsten verwelken de theeplukkers de theebladeren om het vochtgehalte te verminderen. De bladeren verliezen tijdens dit proces zo’n 50 procent van het oorspronkelijke vocht.
Vervolgens worden de bladeren gerold, wat ervoor zorgt dat de celstructuren breken en oxidatie in gang wordt gezet. Oxidatie is een natuurlijk proces dat ontstaat wanneer de theebladeren in contact komen met zuurstof.
Door de oxidatie verandert de chemische samenstelling, het aroma, de smaak en het uiterlijk van de thee. Zwarte thee heeft een oxidatiegraad van 100 procent en is dus volledig geoxideerd. De laatste stap is het drogen en sorteren van de thee.
Groene thee mag juist niet oxideren
Groene thee wordt in tegenstelling tot zwarte thee niet geoxideerd, en behoudt hierdoor zijn oorspronkelijke groene kleur.
Zodra de theebladeren voor groene thee geplukt zijn, worden ze verhit tot 100 graden Celsius om het oxidatieproces stop te zetten. In China doen ze dit boven vuur, in Japan worden de theebladeren gestoomd.
Na het verhitten worden de bladeren gerold en gedroogd. Door het gebrek aan oxidatie heeft groene thee een mildere en meer grasachtige smaak dan zwarte thee.
Witte thee is de meest exclusieve theesoort
Witte thee ondergaat de minste verwerkingsprocessen. Toch is het de duurste soort van de drie. Dit komt omdat witte thee enkel van de jonge knoppen - en soms de jongste bladeren - van de theeplant gemaakt wordt. En het liefst enkel de knoppen uit de lente. Het is daarom een vrij exclusieve theesoort.
Deze knoppen worden vroeg in het seizoen geoogst en meestal in de zon of op lage temperatuur gedroogd, zonder verdere bewerking. Dit resulteert in een zeer lichte, delicate thee met een subtiele smaak.
Witte thee is exclusief maar overal verkrijgbaar: hoe kan dat?
Het is de meest exclusieve vorm van thee: witte thee. De thee wordt één keer per jaar geplukt, van de meest verse blaadjes. Bijzonder zou je denken, en toch ligt de supermarkt er vol mee. Hoe kan dat?
Dezelfde plant met verschillende smaken
Hoewel zwarte, groene en witte thee allemaal afkomstig zijn van dezelfde plant, zorgt de manier waarop de bladeren geoogst en verwerkt worden voor significante verschillen in het productieproces en de smaak.
Meer van Keuringsdienst van waarde weten?
Schrijf in je voor de nieuwsbrief Groener eten & leven. Al duizenden mensen gingen je voor!
