In Zeeland runnen Driek en zijn broer Marien hun boerderij. Het is een bijzonder combinatiebedrijf met aardappels, uien, knolselderij, spruiten, suikerbieten, graan én koeien. In Onze boerderij vertelt Driek over een pittige, maar tevens geslaagde spruitoogst. We spreken Driek over hoe het nu met hem gaat, zijn bedrijf en zijn plannen voor de toekomst.
“Met de nieuwe spruitjes gaat het tot op heden goed.” De broers merken echter wel dat de weersomstandigheden de afgelopen jaren grilliger zijn geworden. “Het is nu meer extreem. Of het is heel warm, of heel koud. Het is alles of niks.” En zoals te zien in Onze boerderij is het weer van groot belang voor de kwaliteit.
Elk nadeel is om te vormen in een voordeel
De landbouwsector kent op het moment weinig arbeiderskrachten. “Maar elk nadeel is om te vormen in een voordeel”, legt Driek uit. “Ik zeg niet dat wij later nog 50 hectare spruitgaarden hebben. Misschien verminderen we wel naar 40- en het jaar daarop naar 20 hectare. Als er geen werknemers zijn gaan we alles lekker met z’n tweeën doen.”
De tekst gaat verder onder de foto.
In Onze boerderij komt duidelijk naar voren dat Driek van een uitdaging houdt. Zijn ondernemende karakter wordt versterkt door zijn broer. “Met z’n twee ben je veel sterker. Dan drijf je elkaar op.” De broers zijn allebei ondernemend. “Dat komt omdat we met een kleine boerderij begonnen. We kwamen van school en hadden geen levensvatbaar bedrijf voor twee mensen. Werken voor een baas wilden we ook niet. Dus dan ga je dingen verzinnen om je boerderij aan de gang te krijgen.” Toch loopt hij soms tegen zijn ondernemende karakter aan. “Je kan ook te veel hooi op je vork nemen. Of dat je iets heel positief bekijkt, maar toch een misrekening hebt gemaakt. Tja... Dan moet je gewoon nog een keer rekenen.” De broers zijn constant in bedrijf. “Tijdens Boer zoekt vrouw wees ik naar een plek en zei ik: ‘Mijn droom is om daar een schuur te bouwen.’ Nu staan er twee boerenschuren. Je wil toch vooruitgang boeken en zoveel als het kan vernieuwen.”
Het avontuur genaamd Boer zoekt vrouw
Boer Driek deed zeventien jaar geleden mee aan het eerste seizoen Boer zoekt vrouw. “Dit was zéér gezellig!” Hij had het niet willen missen. “Het was één en al positiviteit, leuke mensen en deuren zijn voor mij geopend. Door mijn deelname kom je in een grote familie terecht. En je krijgt bij alle boeren een kijkje thuis. Je leert echt van ze.” Volgens Driek kan je van iedere boer en sector weer iets anders leren.
De tekst gaat verder onder de foto.
Boer kan je niet worden, dat ben je
In Onze boerderij vertelt hij een boer te zijn en geen manager. “Grote boeren sturen alles aan. Wij proberen het meeste werk zelf te doen.” Hij is van mening dat boer niet iets is wat je wordt. “Boer ben je al voordat je überhaupt bent geboren. Je hebt het of je hebt het niet. Ik heb het niet over een boerenbedrijf in de familie, maar de ‘feeling’.”
De toekomst
Zijn liefde voor het houden van koeien en produceren van vlees is enorm. “Dat contact met de mensen tijdens het verkopen en het rondbrengen van vlees. Het voelt als een vrije middag. Ze zitten echt klaar en op mijn vlees te wachten. Vervolgens krijg je er ook nog complimenten over.” Zijn wens is om hier mee bezig te blijven. “Als ik ouder ben wil ik meer koeien houden. Dat doe ik zo graag. Dat is echt een hobby. Het zit nou eenmaal in m’n bloed.” Achter de geraniums zitten is Driek zeker niet van plan. “Ik hoop dat als ik ongeveer 70 à 80 jaar ben, ik nog steeds koeien houd. Met beesten heb je namelijk een doel.”
