Hoewel er al grote stappen gezet zijn in acceptatie van de LHBTQIA+-gemeenschap, ontbreekt het (vaak) nog aan inclusiviteit binnen de gemeenschap zelf. De realiteit is helaas dat de LHBTQIA+-gemeenschap (nog) geen plek is waar iedereen zich thuis kan voelen.
De machtsstructuren en sociale hiërarchie waar gemarginaliseerde groepen in hun dagelijkse leven tegenaan lopen, zijn ook binnen de LHBTQIA+-gemeenschap aanwezig. Een gemeenschap kan als een tweesnijdend zwaard gezien worden: enerzijds kan het verbinding, saamhorigheid en ondersteuning bieden. Anderzijds kan het schade en risico's voor iemands gevoel van welzijn met zich meebrengen, door de aanwezigheid van community policing (zo meer hierover).
Verdedigen van identiteit
Binnen de LHBTQIA+-gemeenschap is dit (helaas) niet anders. Community policing is het proces waarbij de identiteit van mensen wordt uitgedaagd of in twijfel wordt getrokken. Dit kan op vele manieren worden geuit. Een voorbeeld? Biseksuele vrouwen die moeten vechten om opgenomen te worden in lesbische gemeenschappen.
Dounia Jari (34)
Dounia (zij/haar) is de mede-oprichter van Stichting Maruf. Maruf is een kenniscentrum en community organizer voor queer moslims, waarin ruimte is om seksuele en genderdiversiteit te verenigen met geloof.
Goh, wat ben je knap voor een queer vrouw
"Ik merk dat veel mensen, ook binnen de LHBTQIA+-community, nog steeds onbewuste vooroordelen hebben over andere gemarginaliseerde groepen. Zo moet ik bijvoorbeeld regelmatig aan mensen uitleggen hoe mijn religie, de islam, en mijn seksuele geaardheid samen gaan. Deze onbewuste vooroordelen zitten vaak verpakt in micro-agressies. Mensen zeiden bijvoorbeeld tegen mij: 'Oh, maar je ziet er helemaal niet uit als een moslim' of, ‘Goh, wat ben je knap voor een queer vrouw'."
Anti-discriminatie aanpak
"Er zouden dan ook meer trainingen over onbewuste vooroordelen gegeven moeten worden, niet alleen in de LHBTQIA+-community zelf, maar ook daarbuiten. Bijvoorbeeld met gastlessen op scholen. Maar ook binnen queer organisaties kan er wat mij betreft meer worden gedaan. Het is belangrijk dat zij zichzelf educaten om inclusiever te worden."
"Ik vind dat pride en anti-discriminatie hand in hand gaan. Naar mijn idee zijn verschillende queer gemeenschappen de Pride steeds meer 'eigen' aan het maken: het is niet meer de botenparade van en voor enkel witte (queer)personen. Black Pride is een mooi voorbeeld. Dat bestaat niet alleen uit het vieren van black joy, maar zij besteden ook aandacht aan het creëren van bewustzijn wat betreft worstelingen binnen de zwarte queer gemeenschap. Zelf demonstreerde ik tijdens Pride 2019 op de Hortusbrug in Amsterdam met 'We Reclaim Our Pride'. We probeerden mensen bewust te maken van alle verschillende vormen van onrecht waar de queer gemeenschap mee te maken heeft.”
Bo Hanna (26)
Bo (hij/hem) is freelance schrijver, journalist en presentator en heeft o.a. gepubliceerd in NRC, De Volkskrant en VICE.
'Bestempeld als homohater'
"Toen ik als tiener aansluiting zocht bij de LHBTQIA+-gemeenschap werd ik geconfronteerd met stereotypes en vooroordelen die aan mijn Midden-Oosterse achtergrond kleefden. Zo werd ik door mijn uiterlijk eerder bestempeld als homohater of potentieel gevaar voor LHBTQIA+'ers.
Van oudsher hebben bepaalde letters in de parapluterm sowieso meer de overhand gehad in bepaalde LHBTQIA+-instituties, zoals Pride, dan anderen. Eerst organiseerden verschillende letters zich afzonderlijk van elkaar, maar de laatste jaren heeft er (gelukkig) een verschuiving plaatsgevonden en zijn LHBTQIA+’ers zich meer gaan verenigen om samen een vuist te kunnen maken tegen LHBTQIA+-fobie. Het is de kunst om samen een balans te vinden en oog te houden voor zowel de gemeenschappelijke strijd die we voeren als gemeenschap, evenals de afzonderlijke behoeftes onderling."
Een misvatting? Dat het omarmen van een LHBTQIA+-identiteit niet samengaat met een migratieachtergrond
"Elke letter kent zijn specifieke struggles en specifieke uitdagingen. Daarom is het belangrijk om kritisch te blijven, naar elkaar te luisteren en te kijken hoe we elkaar als community kunnen vinden en helpen. Een grote misvatting? Dat het omarmen van een LHBTQIA+-identiteit niet samengaat met een migratieachtergrond. Ik vind het juist mooi als je daar een balans in kan en weet te vinden. Praat met mensen die hetzelfde meemaken. Aan de andere kant: probeer jezelf niet buiten de gemeenschap te plaatsen omdat je bij voorbaat denkt dat er geen plek voor jou is."
Sherry Jae Ebere (54)
Sherry (zij/haar) is ambassadeur van Pride Amsterdam en vrijwilliger bij onder andere Trans United Europe.
"Jaarlijks organiseert Trans United Europe de Internationale Transgender Gedenkdag: de dag waarop alle transpersonen herdacht worden die als vermoord geregistreerd zijn. Het grootste deel van deze slachtoffers zijn transvrouwen van kleur. En de meeste daders? Cispersonen van kleur. Dit voelt voor mij tegenstrijdig, vooral wanneer wij als transvrouwen van kleur ook vooraan staan bij antiracisme demonstraties."
"Ook binnen de LHBTQIA+-community is een duidelijke hiërarchie aanwezig. Ik heb drie intersecties: mijn kleur, beperking en genderidentiteit. Als ik vanuit mijn eigen ervaring spreek, zijn witte transpersonen bijvoorbeeld vaak totaal niet geïnteresseerd in hoe transpersonen van kleur moeten overleven of wat hun ervaringen zijn. Maar queer abled individuen zijn vaak ook niet bewust van de ervaringen van queer individuen met een handicap. In mijn rol als ambassadeur van Pride Amsterdam probeer ik zo veel mogelijk bewustzijn te creëren."
Ik zie ook veel mensen aan de zijlijn die Pride zien als een verkapte koningsdag
"Ik wil mijn positie gebruiken om de LHBTQIA+-community van zo veel mogelijk verschillende kanten te belichten. Op die manier wil ik de wereld vertellen wie we zijn, waar we voor staan en wat onze struggles zijn. Voor mij is de Prideweek een moment om serieuze onderwerpen aan te kaarten, maar ook een uitlaatklep."
"Als mensen begrijpen waarom Pride gevierd moet worden, vind ik het leuk om dat feest met jou te vieren. Maar ik zie ook veel mensen aan de zijlijn die Pride zien als een verkapte koningsdag. Daarmee mis je de essentie van Pride. En de interesse waar het echt over gaat? Die is bij sommige mensen helaas ver te zoeken…"
Deze persoonlijke verhalen laten zien dat uitsluiting door insluiting binnen de LHBTQIA+-gemeenschap aannwezig is. Toch zijn er al ook al veel stappen gezet, richting meer gelijke rechten van LHBTQIA+’ers binnen de gemeenschap. Zo zijn er organisaties die strijden tegen discriminatie, racisme en onbegrip binnen de gemeenschap. Hoe meer we de schoonheid van eenieder erkennen, hoe meer we (als gemeenschap) verenigd zullen en kunnen zijn. Jezelf zijn, is immers een mensenrecht.
