Het afgelopen jaar hebben we het verhaal maar wat vaak gehoord: een machtige en prominente man maakt misbruik van een man/vrouw die niet in de positie zit om de seksuele intimidatie te stoppen. Maar wat nou als de rollen zijn omgedraaid en een vrouw de dader is?

Avital Ronell, een vooraanstaand professor in German and Comparative Literature werkzaam bij de New York University, is na een onderzoek van elf maanden schuldig bevonden door de universiteit aan seksuele intimidatie van haar voormalige PhD-student Nimrod Reitman. N.Y.U. heeft professor Ronell geschorst voor het aankomende academische jaar.

The New York Times is natuurlijk de krant waarin een aantal grote namen zoals Harvey Weinstein en Louis C.K. zijn beschuldigd van seksuele intimidatie. Nu wordt ook professor Ronell in dat rijtje geschaard. De krant kreeg uittreksels in handen van het onderzoek naar Ronell, waarin Nimrod Reitman verklaart dat hij drie jaar lang seksueel geïntimideerd is door haar. Hij durfde hier pas twee jaar na de intimidatie over te praten.

Dit is er volgens Reitman gebeurd

Reitman, die inmiddels 34 jaar oud is en voor Harvard werkt, zegt dat professor Ronell hem regelmatig heeft gezoend en betast, met hem in één bed heeft geslapen, zijn hand vast wilde houden, hem constant belde, smste of emailde en weigerde nog met hem te werken als hij haar avances niet zou beantwoorden.

Ook deelde hij tientallen mails met The New York Times waarin zij naar hem refereert als “my most adored one,” “Sweet cuddly Baby,” “cock-er spaniel,” en “my astounding and beautiful Nimrod.”

Goed om te weten: Reitman is homoseksueel en op dit moment getrouwd met een man. Professor Ronell is 66 jaar en lesbisch. Dit is één van de redenen waarom de intimidatie waarvan ze is beschuldigd vraagtekens oproepen.

Ronell ontkent alles

Professor Ronell ontkent elke vorm van misbruik of intimidatie. “Onze communicatie - die Reitman nu classificeert als seksuele intimidatie - was tussen twee volwassen mensen. Een homoman en een lesbische vrouw, die naast hun Israëlische afkomst een voorkeur voor poëtische communicatie met een knipoog delen,” schrijft ze in een verklaring aan The New York Times. “Op deze communicatie is drie jaar lang ingegaan. Hij beantwoordde en moedigde dit contact al die tijd aan.”

Reitman geeft aan dat hij bang was voor zijn professor. Bang dat ze haar macht tegen hem zou gebruiken en zegt dat hij daarom maar meeging in haar gedrag. Professor Ronell zegt daarentegen dat Reitman wanhopig haar aandacht en begeleiding opzocht.

Het is een verhaal dat we de afgelopen maanden maar wat vaak gehoord hebben. Hoewel dit onderzoek in gang werd gezet voordat #MeToo een wereldberoemde term werd, bevinden Reitman en Ronell zich nu in een wereld waar - terecht - met argusogen wordt gekeken naar seksuele intimidatie. Ook in hun uitleg van de gebeurtenissen hoor je duidelijk de echo’s van de talloze andere #MeToo-verhalen.

Een brief

Het opvallendste is nog wel dat Ronell wordt bijgevallen door talloze academici van over de hele wereld, waaronder prominente feministen zoals Judith Butler. In een brief schrijven de academici: “Hoewel we geen toegang hebben tot de vertrouwelijke dossiers, hebben we allemaal jarenlang gewerkt met professor Ronell. We hebben allemaal gezien hoe ze omgaat met haar studenten en sommigen van ons kennen de persoon die deze kwaadaardige campagne tegen haar is begonnen.”

“Wij willen getuigen van de gratie, het uitmuntende intellect en de academische betrokkenheid van professor Ronell,” gaat de brief verder. “En we willen vragen dat ze wordt behandeld met de waardigheid die iemand van haar statuut en reputatie verdient.”

Critici wijzen erop dat deze brief - met de nadruk op iemands reputatie en geweldige persoonlijkheid - erg lijkt op de bijval die mensen zoals Harvey Weinstein kregen van enkele collega’s.

Reitman in diskrediet brengen

The New York Times beschrijft hoe professor Ronell en de mensen die haar steunen proberen om Reitman in diskrediet te brengen. Op een manier die de krant omschrijft als “de bekende verwijten”. “Ze vragen waarom het zo lang duurde voordat hij het misbruik rapporteerde en waarom het leek of hij en professor Ronell twee handen op één buik waren,” schrijft de krant.

Misschien - zo suggereerde professor Ronell - was hij wel gefrustreerd omdat hij niet slim genoeg was. “Zijn grootste dilemma was de onsamenhangendheid van zijn geschreven werk en zijn gebrek aan gegronde argumentatie,” vertelt professor Ronell in het onderzoek van de universiteit.

Lees het hele artikel

Dit artikel van The New York Times legt bloot hoe ingewikkeld een #MeToo-verhaal kan worden wanneer de rollen zijn omgedraaid. Om het onderzoek werkelijk te waarderen, moet je toch echt het originele stuk lezen. Dat kan via de onderstaande link.